Jak przygotować się do pierwszej konsultacji?
Pierwsza konsultacja to nie jest formalność. To moment, w którym zaczyna się proces leczenia, a on naprawdę startuje od jednego:
👉 od wysłuchania historii Twojej albo historii bliskiej osoby.
Im lepiej się przygotujesz, tym łatwiej będzie ułożyć z tych informacji spójną całość i zaplanować sensowny, indywidualny proces zdrowienia.
1. Zadbaj o spokojne warunki
Niezależnie, czy chodzi o Ciebie, czy o kogoś bliskiego:
Wybierz termin i miejsce, gdzie nikt Wam nie będzie przeszkadzał.
Przygotuj:
dla siebie lub bliskiej osoby: notatki, wyniki badań, listę leków i suplementów,
w przypadku dziecka: książeczkę zdrowia, wypisy ze szpitala, kartę szczepień.
To ma być czas, w którym można na spokojnie opowiedzieć historię, bez presji, że „musimy się streszczać”.
2. Określ główny problem – z Twojej perspektywy
Zanim przyjdziesz:
Zastanów się: co jest dla Ciebie (lub dla tej osoby) największym problemem?
Co najbardziej utrudnia funkcjonowanie? Co chcesz zmienić w pierwszej kolejności?
Może się okazać, że z czasem inaczej nazwiemy „problem główny”, ale Twoja perspektywa (lub perspektywa opiekuna) jest bardzo ważna na start.
Możesz zapisać 2–3 zdania w stylu:
„Najbardziej przeszkadza mi / mojemu dziecku / mojemu partnerowi…”
„Przychodzę, bo chciał(a)bym…”
3. Przygotuj historię zdrowia „od początku”
Jeśli chodzi o Ciebie
Zrób wsteczną „oś czasu”:
ciąża i poród (jeśli masz takie informacje),
pierwsze lata życia – kolki, alergie, częste infekcje, antybiotyki, wysypki, problemy skórne, trawienne,
ważne choroby, zabiegi, operacje, urazy, hospitalizacje,
dłuższe okresy osłabienia, „załamania zdrowia”,
przewlekłe dolegliwości, które ciągną się latami.
Jeśli przygotowujesz się w imieniu dziecka lub innego bliskiego
Spróbuj zebrać:
informacje o ciąży, porodzie, pierwszych miesiącach i latach życia (u dziecka – zapytaj też drugiego rodzica, babcię, kogoś z rodziny),
wszystkie ważniejsze choroby, operacje, wypadki, długie antybiotykoterapie,
momenty, kiedy „coś się zaczęło” (np. po szczepieniu, po infekcji, po silnym stresie, po wyjeździe).
Nie musisz mieć wszystkiego idealnie datami – wystarczy przybliżona chronologia.
4. Zbierz historię stomatologiczną
Dotyczy i Ciebie, i bliskich (szczególnie dorosłych i starszych dzieci):
plomby amalgamatowe („srebrne”) – czy są, kiedy były zakładane / usuwane,
zęby leczone kanałowo, usuwane, implanty, mosty, korony, aparaty,
większe zabiegi dentystyczne i moment, czy po nich coś się w zdrowiu zmieniło.
W przypadku dziecka – zapisz:
kiedy pojawiły się pierwsze ubytki,
czy były antybiotyki lub inne leczenie w kontekście zębów.
5. Przyjrzyj się zdrowiu w rodzinie
Dla siebie lub bliskiej osoby spisz w kilku punktach:
choroby przewlekłe u mamy, taty, rodzeństwa, dzieci, dziadków (np. alergie, astma, problemy z tarczycą, jelitami, choroby autoimmunologiczne, depresja, migreny, otyłość, cukrzyca),
szczególnie ważne: jak wyglądało zdrowie mamy i taty przed poczęciem (jeśli jesteś w stanie to ustalić).
To pomaga wychwycić tendencje rodzinne i „słabe punkty” organizmu.
6. Zastanów się nad tłem emocjonalnym i stylem życia
Zadaj sobie (lub w imieniu bliskiej osoby) kilka pytań:
Jak wygląda aktualny poziom stresu?
Jak wygląda sen (zasypianie, wybudzanie się, jakość)?
Jak wygląda dzień pracy / dzień dziecka: ile ruchu, ile czasu przed ekranem, jak wyglądają posiłki, przerwy, odpoczynek?
Czy były w życiu ważne wydarzenia stresowe, po których zdrowie się pogorszyło?
Nie chodzi o „wylewanie wszystkiego”, ale o świadomość, że psychika, relacje i tempo życia mocno wpływają na ciało.
7. Spisz aktualne objawy
Dobrze, jeśli przez 2–3 dni poobserwujesz siebie lub bliską osobę i zapiszesz w punktach:
trawienie – bóle brzucha, wzdęcia, gazy, zgaga, zaparcia, biegunki, śluz, krew, niestrawione resztki,
bóle – stawów, mięśni, głowy, kręgosłupa,
poziom energii – kiedy jest lepiej, kiedy gorzej (rano, popołudniu, wieczorem),
sen – łatwo zasypia? budzi się w nocy? koszmary?
nastrój i zachowanie – lęk, smutek, drażliwość, wybuchy złości, wycofanie, nadpobudliwość (u dzieci), trudności w koncentracji.
U dzieci możesz dodać:
zmiany w zachowaniu: regres w rozwoju, cofanie się mowy, trudności w kontaktach z rówieśnikami, problemy w szkole / przedszkolu.
8. Co warto zabrać na konsultację?
Dla siebie lub bliskiego:
listę aktualnych leków, suplementów, ziół (z dawkami i częstotliwością),
istotne wyniki badań z ostatnich lat, szczególnie jeśli coś było „poza normą”,
wypisy ze szpitala, opisy zabiegów, jeśli były,
notatki, które przygotujesz na podstawie punktów powyżej.
9. Nie musisz mieć wszystkiego „idealnie”
To wszystko to podpowiedzi, a nie test do zaliczenia 😊
Jeśli czegoś nie pamiętasz, nie masz dokumentu, nie znasz dokładnej daty – to w porządku. Najważniejsze jest, żeby:
mieć gotowość opowiedzenia historii,
nie bać się mówić o rzeczach „niewygodnych” (emocje, stres, trudne wydarzenia),
pamiętać, że pierwsza konsultacja to wspólne układanie puzzli, nie egzamin.
Im więcej spokojnie zebranych informacji o Tobie lub Twoim bliskim, tym bardziej precyzyjnie można ułożyć plan działania – i tym szybciej poczujesz, że ktoś wreszcie widzi całość, a nie tylko pojedynczy objaw.